17.12.2008r. Środa

Dzisiaj u Kuby w szkole odbyły się Jasełka.Kuba 
przebrany był za pasterza,miał czarny kapelusz,
kamizelkę z paskiem,koszulę w kratkę oraz spodnie
i buty.Przedstawienie wypadło znakomicie.Wszystkie
dzieci bardzo ładnie łańczyły z pomocą nauczycielek
i  nawet niektóre próbowały śpiewać piosenki.
Nauczycielki bardzo dużo musiały włożyć pracy i
serca,aby nakłonić dzieci autystyczne do  
współpracy.Niestety dzieci autystyczne bardzo
ciężko namówić do jakiegokolwiek działania.Ale 
na szczęście przedstawienie udało się w 100%.

22.12.2008r. Poniedziałek 

Dzisiaj Kuba zrobił w domu mały pożar.Na szczęście
skończyło się tylko na nadpalonym dywanie.Wolę
nie myśleć jak mogło to się zakończyć gdybym w
porę nie zauważyła.Dosłownie  odwróciłam się
na chwilę,a Kubie to wystarczyło,żeby narozrabiać.
Ulubionym jego zajęciem jest rozrzucanie poduszek 
po mieszkaniu.Jedną z nich rzucił na włączony
grzejnik.W jednej chwili poduszka i grzejnik
 zaczęły płonąć.Gdy odwrócilam się zobaczyłam
łunę ognia na wysokość ok. 1 m.I w taki  oto
sposób Kuba w domu zrobił mały pożar,który
mógł skończyć się tragicznie.Na szczęście szybko
razem z mężem ugasiliśmy ogień.Wydaje mi się,że
Kuba nawet nie zdał sobie sprawy z tego co zrobił 
i jak mogło to się zakończyć.Niestety dziecka  
autystycznego nawet na pół sekundy nie można
spuścić z oczów bo nigdy nie wiadomo co może
mu przyjść  do głowy i co może zmajstrować !!!!!!!
 
 24.12.2008 r. Czwartek

Z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia i 
Nowego Roku życzę:

Cudownych Świąt Bożego Narodzenia
Rodzinnego ciepła i wielkiej radości,
Pod żywą choinką zaś dużo prezentów,
A w Waszych pięknych duszach wiele
 sentymentów.
Świąt dających radość i odpoczynek,
oraz nadzieję na Nowy Rok,
żeby był jeszcze lepszy niż ten,
co właśnie mija.

30.12.2008r. Wtorek

Dzisiaj byłam z Kubą w kościele obejrzeć żywą 
szopkę.Przed Katedrą jak co roku  z okazji Świąt 
Bożego Narodzenia była zbudowana drewniana 
szopka w której znajdowały się  żywe zwierzęta:
kozy,owce,osioł i wielbłąd.
Kubie bardzo podobała się szopka ale
najbardziej spodobał mu się wielbłąd.
Kubuś na jego widok uśmiechał się i machał  
rączkami.Wielbłąd zrobił największą furrorę  
wśród zgromadzonych ludzi.Jak jakiś gwiazdor
dumnie pozował do zdjęć.Ludzie mieli  niezły
ubaw i  każdy jeden przez drugiego robił mu
zdjęcia.Potem na chwilę weszłam z Kubą do
kościoła.Kuba był bardzo spokojny.I  nie
hałasował,jak to on zwykle,zawsze jest głośny.

31.12.2008r.  Środa

Jeszcze chwila, jeden krok i wejdziemy
 w Nowy Rok,
Niech się życie z górki toczy,
Niech wam wiatr nie wieje w oczy,
Spełnienia marzeń i wielu, 
wielu wrażeń w 2009r.


   

 04.02.2009r. Środa

Czy zapytaliście się kiedyś siebie, w jaki sposób Pan Bóg wybiera matki upośledzonych dzieci?
-Tej damy dziecko upośledzone.
A na to ciekawski anioł:
-Dlaczego właśnie tej, Panie? Jest taka szczęśliwa.
- Właśnie tylko dlatego-mówi uśmiechnięty Bóg.-Czy mógłbym powierzyć upośledzone dziecko kobiecie, która nie wie czym jest radość? Było by to okrutne.
-Ale czy będzie miała cierpliwość? -pytał anioł.
-Nie chcę , aby miała nazbyt dużo cierpliwości, bo utonęła by w morzu łez, roztkliwiając się nad sobą i nad swoim bólem. A tak, jak jej tylko przejdzie szok i bunt, będzie potrafiła sobie ze wszystkim poradzić.
-Panie wydaje mi się, że ta kobieta nie wierzy nawet w Ciebie.
Bóg uśmiechnął się:
-To nieważne. Mogę temu przeciwdziałać. Ta kobieta jest doskonała. Posiada w sobie właściwą ilość egoizmu-
Anioł nie mógł uwierzyć swoim uszom.
-Egoizmu? Czyżby egoizm był cnotą?
Bóg przytaknął.
-Jeśli nie będzie potrafiła od czasu do czasu rozłączyć się ze swoim synem, nie da sobie nigdy rady. Tak, taka właśnie ma być kobieta, którą, obdaruję dzieckiem dalekim od doskonałości. Kobieta, która teraz nie zdaje sobie jeszcze sprawy, że kiedyś będą jej tego zazdrościć.
Nigdy nie będzie pewna żadnego słowa. Nigdy nie będzie ufała żadnemu swemu krokowi. Ale, kiedy jej dziecko powie po raz pierwszy: "mamo";, uświadomi sobie cud, którego doświadczyła. Widząc drzewo lub zachód słońca lub niewidome dziecko, będzie potrafiła bardziej niż ktokolwiek inny dostrzec moją moc.
Pozwolę jej, aby widziała rzeczy tak, jak ja sam widzę ( ciemnotę, okrucieństwo, uprzedzenia), i pomogę jej, aby potrafiła wzbić się ponad nie. Nigdy nie będzie samotna. Będę przy niej w każdej minucie jej życia, bo to ona w tak troskliwy sposób wykonuje swoją pracę, jakby była wciąż przy mnie.
- A święty patron?- zapytał anioł, trzymając zawieszone w powietrzu gotowe do pisania pióro.
Bóg uśmiechnął się.
- Wystarczy jej lustro. 


28.02.2009 r. sobota

 
autor Marla DeBruin


MOJE DZIECKO MA AUTYZM


Jest takie dziecko, które chcę żebyś poznała, to moje dziecko.
Moje dziecko wygląda jak Twoje dziecko, normalne i doskonałe ze wszystkich stron.
Moje dziecko ma jednak niewidoczne kalectwo.
Jestem pewna, że widziałaś moje dziecko. Moje dziecko to to, które nigdy nie jest zapraszane na przyjęcia urodzinowe.
Moje dziecko nigdy nie było w twoim domu, aby bawić się z Twoim dzieckiem.
Moje dziecko to to, które siedzi samotnie na huśtawce, na podwórku.
Moje dziecko to to, które obserwuje jak inne dzieci bawią sią razem.
Moje dziecko chce się bawić z Twoim dzieckiem, ale powiedziano mu NIE,
ponieważ moje dziecko zachowuje się inaczej niż Twoje dziecko.
Upośledzenie mojego dziecka czyni go bardziej naiwnym, to coś czego nie znajdziesz u innych dzieci w jego wieku.
Moje dziecko nie naśmiewa się z innych i lubi wszystkich.
Małe dzieci często ciągną do mojego dziecka z powodu jego cierpliwości do nich.
Dorośli określają moje dziecko jako czarujące i grzeczne, dlatego, że jest to jedyny sposób zachowania pośród nich, jakie moje dziecko zna. Z tego samego powodu rówieśnicy nie czują się dobrze z moim dzieckiem, unikają go.
Wielu dorosłych bardzo stara się pomóc mojemu dziecku przystosowac się.
Moje dziecko ma opowiadane historyjki z życia, aby pomogły mu stać sie takim jak Twoje dziecko. Problem w tym, że moje dziecko potrzebuje pomocy Twojego dziecka, aby uczyć się stosunków międzyludzkich. Niestety tak się nie dzieje, ponieważ Twoje dziecko nie chce mieć nic wspólnego z moim dzieckiem.
Twoje dziecko, jestem tego pewna, było uczone od najwcześniejszych lat, aby być uprzejme wobec ludzi upośledzonych, z pewną dozą współczucia i dobrych manier potrafi Ono zaakceptować tych, którzy są poszkodowani przez los. Jakże chciałabym, abyś nauczyła Swoje dziecko, że niektóre uposledzenia nie są wyraźnie widoczne.
Moje dziecko nie potrzebuje współczucia, moje dziecko chce mieć przyjaciół.
Moje dziecko ma autyzm.

Moje dziecko mogło by być Twoim dzieckiem.
  

12.04.2009 r. Niedziela


Skacze zajączek po lesie
i życzenia Wam niesie.
Przez pisanki przeskakuje
Alleluja wykrzykuje.
Po czym znika w długich susach,
cały mokry od dyngusa.

        *   *    *

Wiosna idzie,
a z nią Święta
Ktoś o Tobie dziś pamięta.
Życzymy jajek kolorowych
i kurczaków odjazdowych.
Pyszne ciasta jedz na zdrowie
i miej wciąż zielono w glowie !
Niech tradycja wodę leje,
bo zajączek dziś szaleje.

            



24.05.2009 r. Niedziela

Dzisiaj po raz pierwszy Kubuś przystąpił do komunii.

 





  

Wakacje 2009r.

W tym roku w lipcu Kuba był na koloniach w Polance.Było bardzo fajnie.Było dużo zabaw i konkursów.





 

Wakacje 2010r.

Te wakacje Kubuś również spędził na koloniach w Polance.Było bardzo fajnie.Dużo było ciekawych zajęć:dogoterapia,hipoterapia,basen,tańce,konkursy,zajęcia Sherborne i wiele wiele innych.Oto kilka zdjęć z kolonii.































05.10.2010r.  wtorek

Od ponad dwóch tygodni Kubuś jest na diecie bezglutenowej,bezmlecznej i bezcukrowej.
Trochę ciężko jest z jedzeniem bo mało jest potraw ,które Kuba może jeść.Na szczęście Kuba nie jest wybredny i je to co mu daje.Kuba jest ciut spokojniejszy.Zobaczymy jak będzie dalej.Mam nadzieje,że będzie ok.:))

Wielkie odliczanie do urodzin Kuby!!!